Pomimo, że komiks jako jeden z produktów „zgniłego Zachodu”został odrzucony przez władzę PRL, wiele gazet drukowało go nawet codziennie. Redaktorzy widzieli w tym (przykładem prasy przedwojennej) możliwość zwiększenia sprzedaży. Nie pomylili się. Wielu czytelników właśnie od historyjki z obrazkami zaczynało lekturę. Aby usprawiedliwić tę wstydliwą wówczas przypadłość umieszczenia komiksu w oficjalnym obiegu, zdecydowano się połączyć połączyć przyjemne z pożytecznym. I tak oto komiks w Polsce zaprzęgnięto do roli „furmanki załadowanej treścią propagandową„, która objeżdżała wsie i miasteczka w celu krzewienia socjalizmu.
W czasach omawianych na ekspozycji, obok komiksu propagandowego, mamy też zwłaszcza w latach 60. i 70-tych liczną literaturę dydaktyczną. Komiksy dziecięce pozbawione były przemocy, a ich treść oprócz zabawy zachęcała do nauki, dbania o przyrodę i zwierzęta, harcerstwa itp.
Zapraszamy do obejrzenia wystawy, gdzie komiks splata się z peerelowską rzeczywistością, a rzeczywistość z komiksem.

Na ekspozycji obejrzeć można:
– pierwsze wydania kultowych już komiksów,
– oryginalne plansze niektórych twórców (Papcio Chmiel, Lutczyn, Christa,Raczkiewicz, Szyszko),
– dedykacje dla widzów od samych rysowników,
– oryginalny list od ppłk Władysława Krupki, twórcy kpt. Żbika.

Zbiory pochodzą z kolekcji prywatnych oraz Biblioteki Głównej UMK.
Kuratorem wystawy jest Wojciech Łowicki – absolwent Muzealnictwa na UMK, kurator sztuki, znawca i popularyzator komiksu. Autor cyklu wystaw „Cztery pory roku z satyrą i komiksem”, którego prezentowana ekspozycja jest częścią.