W 1909 roku Johann Reinholz, solecki przedsiębiorca, zakupił zabudowaną parcelę przy Thornerstrasse (dzisiejsza ulica Toruńska). Rok później wystąpił do magistratu o zgodę na rozbiórkę istniejącego budynku i postawienie nowego. Budowę poprowadziła firma należącą do mistrza budowlanego Roberta Schillera. Nowy budynek, ukończony w 1911 roku, zyskał nazwę Villa Anna, prawdopodobnie na część żony właściciela, Anny Marii de domo Zittlau Reinholz.     Rodzina Reinholzów zamieszkiwała w Villi Anna aż do 1941 roku, gdy odsprzedała ją rodzinie Priebe. Nowi właściciele zapewne zamierzali przeznaczyć dom dla ich córki, Ingrid, która w 1943 roku poślubiła niemieckiego żołnierza, Heinza Veita. Państwo młodzi nie cieszyli się zbyt długo swoim domem- prawdopodobnie na przełomie 1944/45 roku uciekli przed Armią Czerwoną na terytorium Niemiec.

W 1945 roku Villę Annę przeznaczono na siedzibę NKWD, które zajmowało się głównie nadzorowaniem sowieckich żołnierzy ze szpitala polowego, znajdującego się na terenie późniejszych KZNS-ów. Piwnice Villi pełniły rolę aresztu. W drugiej połowie 1945 roku NKWD wraz ze szpitalem opuściło Solec Kujawski, a Villa Anna stała się siedzibą dla lokalnego organu PZPR.

22 lipca 1959 roku, w ramach obchodu 15-lecia PRL, w murach Villi Anny otwarto Miejski Ośrodek Zdrowia. Uroczystego otwarcia dokonał sekretarz Komitetu Powiatowego PZPR, Franciszek Musiał, a pierwszym kierownikiem placówki był, pracujący od 1937 roku w Solcu, dr Witold Sarnowski. W tym samym czasie suterena oraz poddasze budynku zaczęły ponownie pełnić funkcje mieszkalne.

Ośrodek Zdrowia w Villi Anna funkcjonował do 1998 roku, kiedy to przeniósł się do nowej siedziby przy ul. Powstańców. Do 2005 roku w budynku działało jeszcze pogotowie, a do 2006 poddasze zamieszkiwali ostatni lokatorzy.

Władze Solca rozważały, jakiej instytucji przekazać Villę- początkowo zamierzano umieścić w niej siedzibę Sądu Grodzkiego. Ostatecznie w budynku w 2009 roku utworzono muzeum miejskie.

Oprócz historii, planów oraz zdjęć budynku na wystawie obejrzeć można sprzęty lekarskie z dawnego Ośrodka Zdrowia oraz rekonstrukcję pokoju mieszkalnego z początku XX wieku, skierowaną głównie do najmłodszych odbiorców.